بازی کارکرده Evil Within مناسب برای پلی استیشن 4 ریجن 2

قبل از آن و در نسل‌های گذشته، عناوین انگشت‌شماری در این سبک ساخته شده بودند. آثاری همچون Resident Evil، ساخته‌ی شینجی میکامی، بیشتر از بقیه در دل مخاطب‌ها جا باز کرد تا جایی که طرفدار‌ها لقب بزرگِ «پدر سبک وحشت» را برای میکامی در نظر گرفتند. نسخه‌ی چهارم RE، اوج درخشش میکامی به حساب می‌آید که با وجود تغییرات اساسی در ساختار بازی، توانست اصالت سری را حفظ کند. این عنوان آنقدر بزرگ بود که تاثیر فراوانی روی بازی‌های سوم شخصِ بعد از خود گذاشت. حال بعد از حدود ده سال شاهد ساخته‌ی جدیدی از میکامی در سبک Survival Horror هستیم که قبل از انتشار، سر و صدای زیادی به پا کرده بود. عنوانی به نام The Evil Within که در ادامه به بررسی آن خواهیم پرداخت. The Evil Within یا به اختصار TEW، با تبلیغات و هایپ‌های رسانه‌ای فراوان در ماه‌های گذشته همراه بود. با توجه به این موضوع که فردی چون میکامی در پس این پروژه قرار داشت و بازی چند ماهی هم با تاخیر مواجه شد، انتظارات از آن بسیار بالا رفت. بالا رفتن سطح انتظار مخاطبان در چنین مواردی ممکن است ضربات شدیدی به بازی وارد کند و طرفداران را نا‌امید کند که این موضوع باعث می‌شود نکات مثبت کمتر و نکات منفی بیشتر خود را نشان دهند. TEW از این قاعده مستثنی نشد و در تمام بخش‌های بازی نکات منفی بیشتر جلب توجه کردند. سباستین کوستلانوس (Sebastian Castellanos) شخصیت اصلی داستان، کارآگاهی جوان است که با دو همکار خود به نام‌های جولی کیدمن (Julie Kidman) و ژوزف اودا (Joseph Oda) در حال بازگشت از یک ماموریت هستند که خبر می‌رسد در تیمارستانی اتفاق‌های عجیبی رخ داده است. چند دقیقه بیشتر طول نمی‌کشد تا آن‌ها را در محوطه‌ی بیرونی تیمارستان می‌بینیم. باران شدیدی ‌می‌بارد و سباستین به همراه همکارانش به سمت ساختمانِ تیمارستان حرکت می‌کند. به محض داخل شدن به ساختمان، اجساد زیادی را مشاهده می‌کنند و به دنبال علت موضوع می‌گردند. آن‌ها سعی می‌کنند با تصاویر ضبط شده از دوربین مداربسته، شاهد اتفاق‌های رخ داده قبل از ورود خود باشند. سباستین همان ابتدا قاتل را در حال کشتن دو مامور پلیس می‌بیند. اما این یک قاتل معمولی نیست و دیگر حتی برای فرار از تیمارستان هم دیر شده است! داستان شروعِ نسبتا خوبی دارد. با وجود اینکه شاید بیش از اندازه کلیشه‌ای به نظر برسد! حضور در یک تیمارستان و اسیر شدن در بند نیروهای شیطانی و مواجهه با زامبی‌ها دیگر کمی تکراری به نظر می‌رسد. ابتدای بازی بیش از هر چیزی ما را یاد بازی Outlast می‌اندازد. از ورود به تیمارستان و نبود راه فرار گرفته تا گیم‌پلی بازی! شما در ابتدا سلاح خاصی در دست ندارید و مجبور به مخفی ماندن از دید یک هیولای بزرگ به نام Sadist هستید! باید آهسته حرکت کنید تا او متوجه شما نشود و بعضی جاها در کمد و مکان‌های دیگر مخفی شوید و صبر کنید تا او از آن‌جا خارج شود. صادقانه بگویم که مخفی شدن در این مکان‌ها برای دور ماندن از دید دشمن، فقط در همین قسمت از بازی به کار شما خواهد آمد و در مراحل بعدی با وجود تعبیه شدن چنین امکانی در مکان‌های مختلف، دلیلی برای استفاده از آن وجود ندارد! ترس واقعی را در همین ابتدای کار خواهید چشید. جایی که راهی به جز مخفی ماندن برای حفظ جان خود ندارید. ولی افسوس که در ادامه‌ی راه کمتر با چنین تجاربی روبرو خواهید شد.