بازی LITTLE NIGHTMARES مناسب برای پلی استیشن 4 ریجن 2

معمولا اکثر ما بازی‌های سبک پلتفرمر را به عنوان آثاری رنگارنگ و شاد می‌شناختیم تا اینکه اولین بازی استودیو پلی‌دد یعنی Limbo را تجربه کردیم. آن بازی با حس و حال تاریک و دنیای بی‌رحمش بازی‌های سبک پلتفرمر را دچار تحولی اساسی کرد و پس از آن استودیو‌های زیادی سعی کردند تا سراغ خلق چنین بازی‌هایی بروند. بازی بعدی استودیو پلی‌دد یعنی Inside نیز سال گذشته عرضه شد و یک شاهکار تمام عیار بود که علاوه بر دریافت نمره‌های فوق‌العاده، داستان و روایت آن به موضوع بحث طولانی بین گیمر‌ها تبدیل شد و هنوز هم افرادی هستند که در انجمن‌ها یا جمع‌های دوستانه‌شان در مورد این بازی و داستان آن بحث می‌کنند. 

زمانی که بازی Little Nightmares برای اولین بار معرفی شد، بیش از هرچیزی یادآور بازی‌ای چون Inside بود. همین مساله هم این سوال را پیش آورد که آیا این بازی یک تقلید صرف خواهد بود یا اینکه می‌تواند یک بازی عالی دیگر باشد؟ راستش را بخواهید الان و پس از تمام کردن بازی، به جرات می‌توانم بگویم که Little Nightmares در عین شبیه بودن به اینساید، هرگز یک تقلید صرف نیست و همین مساله هم آن را به بازی عالی‌ای تبدیل کرده است.  

بازی آغازی شبیه به ساخته‌های پلی‌دد دارد و بدون هیچ مقدمه‌ای شما را در نقش شخصیت اصلی قرار می‌دهد

بازی در ابتدا دقیقا شبیه به آثار پلی‌دد آغاز می‌شود؛ به این صورت که بازی بدون هیچ مقدمه‌ای کنترل دختر بچه‌ای به اسم Six را به‌تان می‌دهد و حال خودتان باید مکانیزم‌های بازی را کشف کرده و در جهان بی‌رحم Little Nightmares جان سالم به در ببرید. Little Nightmares یک بازی پازل پلتفرمر است که در زمینه پازل عملکرد خیلی خوبی دارد ولی در زمینه پلتفرمر مشکلاتی هرچند جزئی در آن دیده می‌شود. یکی از این مشکلات کنترل‌های تا حدودی خشک و بدقلق بازی هستند. البته این مساله خیلی هم شدید نیست ولی خب این مشکل در بازی وجود دارد و همین امر هم گاهی یک پرش ساده یا مخفی شدن در زیر یک میز را به کار دشواری تبدیل می‌کند. این مشکل زمانی بدتر می‌شود که بدانید گاهی بین چک‌پوینت‌های بازی فاصله زیادی بوده و در بین راه هم فانوسی یا شمعی وجود ندارد که با روشن کردن آن‌، خودتان چک پوینتی فعال کنید. در نتیجه یک پرش اشتباه می‌تواند باعث شود که مجبور شوید راه طولانی‌ای را دوباره طی کنید. 

اما در زمینه پازل‌ها، همان خلاقیتی را که در بازی‌ای مثل اینساید شاهد بودیم، در Little Nightmares نیز می‌بینیم. درست است که تعداد پازل‌های بازی خیلی زیاد نیست، اما همین موارد موجود نیز طراحی جالبی دارند و حل کردن آن‌ها لذت‌بخش است. برای مثال پازلی که در آن باید سوسیس بسازید، یکی از جالب‌ترین پازل‌هایی است که در چند وقت اخیر در یک بازی شاهد آن بودم.  

اما گیم‌پلی بازی فقط محدود به حل کردن پازل یا پریدن از این سکو به آن سکو نمی‌شود و یکی از ویژگی‌های مثبت Little Nightmares در مقایسه با آثار دیگر، وجود المان‌های مخفی‌کاری و تعقیب و گریز در بازی است. در طول بازی شاهد آنتاگونیست‌هایی هستیم که کافی است شما را ببینند تا کشته شوید. سازندگان به خوبی توانسته‌اند این آنتاگونیست‌ها را به شکل ترسناکی طراحی کنند و فرقی ندارد که دشمن مردی با دستان دراز یا قصاب چاق وحشتناک باشد، حضور آن‌ها در صحنه کافی است تا حس ترس به‌تان منتقل شده و سعی کنید فورا به گوشه‌ای امن پناه ببرید. در نتیجه در بازی اولا باید سعی کنید که دیده نشوید و پس از آن هم در صورتی که دیده شدید، باید در تعقیب و گریز‌ها سعی کنید از دست دشمن فرار کنید.

انصافا هم المان‌های مخفی‌کاری بازی جالب هستند و هم اینکه تعقیب و گریز‌ها کارگردانی فوق‌العاده‌ای دارند و به بهترین شکل ممکن حس هیجانی را که باید منتقل کنند، منتقل می‌کنند. برای مثال می‌توان به صحنه تعقیب و گریزی در قسمت‌های پایانی بازی اشاره کرد که در آن افراد چاق زیادی دنبال‌تان می‌کنند و فرار کردن از دست آن‌ها، بسیار تنش‌زا، هیجان‌انگیز و لذت‌بخش است. در کل از نظر گیم‌پلی، بازی شرایط خیلی خوبی دارد. تنها مشکلات موجود در این زمینه یکی کنترل‌های گاها بدقلق بازی هستند که باعث می‌شوند یک پرش ساده به کاری دشوار تبدیل شود و مساله بعدی هم کوتاه بودن زمان بازی است. در بار اول به دلیل آشنا نبودن با مکانیزم‌ها و تازه بودن صحنه‌ها، ممکن است چهار تا پنج ساعت را صرف تمام کردن بازی کنید اما در دفعات بعدی این زمان به نهایتا سه ساعت می‌رسد که خب برای چنین تجربه ارزشمندی، زمان کوتاهی است.